در این مطلب به بررسی مسئلهای مهم در مدیریت دانش میپردازیم.
در این مطلب مسئلهای مهم در مدیریت دانش که در جریان آتش سوزی موزه ملی برزیل برجسته شد، بررسی میشود. در تاریخ 2 سپتامبر 2018 ، موزه ملی 200 ساله برزیل با آتش سوزی درگیر شد و حدود 90٪ از مجموعه 20 میلیون شی موجود در آن از بین رفت.
هنگامی که در مورد موزهها صحبت میشود، تصویر ذهنی که اغلب مردم تصور میکنند مجموعهای از مصنوعات فیزیکی و اشیا تاریخی است. با انعکاس این موضوع گزارشهای خبری از آتش سوزی برزیل از بین رفتن آثار مصری و یونانی-رومی از جمله نقاشی دیواری از شهر باستان پمپئیر را برجسته کرد. با این حال، این اشیای بیبدیل تمام آن چیزهایی نبودند که در آتشسوزی از دست رفتهبود. Gumercinda gonda، استاد دانشگاه فدرال ریو دو ژانیرو (UFRJ)، در یک پست فیسبوک هشدار داد که مجموعه زبانهای بومی موزه ملی نیز در این حادثه نابود شد.
گوندا که کاملاً از این اتفاق ناراحت بود، بیان میکند:
“مردم! از بخش زبانشناسی چیزی باقی نمانده است. ما تمام مجموعه زبانهای بومی را از دست دادیم: تمام مستندات موجود، اسنادی که دیگر زبان استفاده شده در آنها زنده نیست، بایگانی، عکسها،نگاتیوها، نقشه اصلی قومی-تاریخی-زبانی بومی سازی همه گروه های قومی در برزیل. منابع قوم شناسی و باستان شناسی همه گروههای قومی در برزیل از قرن شانزدهم تاکنون از دست دادن جبران ناپذیر حافظه تاریخی ما. دیدن این همه خاکستر خیلی دردناک است.”
حفظ زبان بومی و مدیریت دانش
از دست دادن موزه ملی زبانهای بومی برزیل، به سه دلیل، یک مساله مدیریت دانش مهم است:
۱. زبانهای بومی به شدت با دانش بومی مرتبط هستند.
مقاله مجله RealKM ” در مطلبی با عنوان “سیستمهای دانش بومی و حاکمیت دانش” و گزارشی از دولت کانادا اهمیت زبانهای بومی را برای دانش بومی برجسته میکند:
“زبان مهمترین عامل در بقا دانش بومی است. زبانهای بومی و دستورهای نمادین، شفاهی و ناخودآگاه آنها، دانش بومی را تشکیل میدهند؛ بنابراین مربیان نمیتوانند خارج از زبانهای بومی باشند تا دانش بومی را درک کنند.”
2. اقدامات حفاظت در برابر آتش تنها بخشی از راه حل است.
موزهها در برابر بلایای طبیعی از جمله آتش سوزی بسیار حساس هستند ، بنابراین آتش سوزی موزهها متأسفانه یک اتفاق نسبتاً مکرر است. به عنوان مثال کمتر از سه سال پیش ، آتش سوزی موزه زبان پرتغالی سائوپائولو، موزه ملی تاریخ طبیعی در دهلی هند (آوریل 2016) ، موزه دریایی در جاکارتای شمالی اندونزی (ژانویه 2018) و موزه تاریخ آبردین در واشنگتن ایالات متحده آمریکا (ژوئن 2018) به وقوع پیوسته است.
رهنمودها و دستورالعملهای متعددی در مورد اقدامات محافظت از مجموعههای موزه در برابر خطر آتش سوزی منتشر شده است ، به عنوان مثال راهنماهای شورای هنر انگلستان و خدمات پارک های ملی ایالات متحده. همه موزهها باید چنین اقداماتی را انجام دهند، اما اثربخشی مداوم آنها همیشه در معرض خطر تضعیف شدن با تغییرات در اولویتهای دولتی قرار دارد. در حقیقت، در پی آتش سوزی موزه ملی برزیل، اتهامات خشمگینانهای در مورد کاهش هزینهها و نگهداری ناکافی از جمله سیستم آب پاش موزه ملی مطرح شد.
اما این اقدامات محافظت در برابر آتش کافی نیست. علاوه بر حفاظت از آتش، موزهها باید دانش بومی را دیجیتالی کنند و انجام این کار باید اولویت بالایی داشته باشد. از همه این اشیا میتوان طی سالها به طور سیستماتیک با عکس، اسکن، فایلهای صوتی نسخه پشتیبان تهیه کرد. عدم انجام این کار به بهانه محدودیتهای فناوری قابل توجیه نیست. در واقع دولت و جامعه دانشگاهی هنوز اهمیت آرشیو و بایگانی را کاملاً قبول نکرده است؛ نه فقط در برزیل، بلکه در سراسر جهان.
۳. برنامههای حفاظت و نگهداری دیجیتال موثر بخشی از مدیریت دانش در سطح بعدی هستند.
تسهیل برنامههای حفاظت دیجیتال موثر بخشی از کاری است که مدیران دانش باید انجام دهند تا مدیریت دانش را به سطح بعدی برسانند. محققان زبانشناسی تمایل دارند تا بر روی جمعآوری اطلاعات زبانشناسی به جای حمایت از آنچه که جمعآوری میکنند تمرکز کنند. سازمانهایی که تحقیقات زبان را به عهده دارند اخیرا به عنوان بخشی از توافقات مالی خود به مدیریت دادهها روی آوردهاند و البته که حفظ دیجیتال زبانها هزینهبر است.
مدیران دانش میتوانند موزهها و سایر سازمانهای مشابهی که با آنها کار میکنند را تشویق کنند تا اولویت بالاتری برای حفظ و نگهداری دیجیتال قائل شوند و سپس توسعه و اجرای برنامههای حاصل را تسهیل و یا به آنها کمک کنند. مدیران دانش از طریق وبلاگ و وب سایتهای ارتباط جمعی و فرومهای مدیریت دانش میتوانند به طور فعال بر اهمیت نگهداری دیجیتال و نیاز به دولتها و سایر نهادهای مالی برای حمایت موثر از آن عمل کنند.
منبع :
the-national-museum-of-brazil-fire-highlights-an-important-knowledge-management-issue